Vinyl Club
Record Grading
สำหรับการจำแนกระดับคุณภาพของแผ่นเสียงนั้นได้มีผู้กำหนดวิธีการอยู่หลายแบบ แต่ที่ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายในปัจจุบัน คือ ระบบตัวอักษร ซึ่งใช้กันอย่างกว้างขวางในหมู่นักสะสมแผ่นเสียง โดยได้กำหนดไว้ ดังนี้
คือ แผ่นเสียงที่มีความสมบูรณ์อย่างหาที่ติไม่ได้ทั้งสภาพของปกและสภาพของแผ่น ซึ่งแม้แต่แผ่นใหม่บางแผ่นก็ยังไม่อาจจะเรียกว่าแผ่น "MINT" ได้ หากมีข้อบกพร่องปรากฏให้เห็นหรือได้ยินเมื่อเล่น ดังนั้นแผ่นเสียงมือสองจะมีระดับคุณภาพอย่างสูงสุด คือ "Near Mint" เท่านั้น
คือ ระดับคุณภาพของแผ่นเสียงที่สภาพของปกและสภาพของแผ่น มีตำหนิปรากฏให้เห็นหรือได้ยินเมื่อเล่นน้อยมาก เป็นแผ่นที่มีคุณค่าแก่การสะสมซึ่งหากมีสภาพดีมากแต่ยังมีตำหนิบ้างเล็กน้อย อาจจะระบุเป็น VG+
คือ ระดับคุณภาพของแผ่นเสียงที่สภาพของปกและสภาพของแผ่น มีตำหนิปรากฏให้เห็นหรือได้ยินเมื่อเล่นอย่างชัดเจนแต่ยังสามารถเล่นได้โดยไม่ตกร่อง เป็นแผ่นที่สามารถสะสมไว้ชั่วคราวเพื่อรอการเปลี่ยนกับแผ่นที่มีสภาพที่ดีกว่า
การประเมินสภาพของแผ่นเสียงด้วยระบบตัวอักษรนี้ อาจจะมีความละเอียดน้อยเมื่อเปรียบเทียบระหว่างเกรด VG กับ G ดังนั้นการใช้ระบบตัวอักษรนี้อาจต้องเพิ่ม VG++ VG+ G+ เข้าไปอีกเพื่อให้มีช่องว่างของการประเมินแคบลง ซึ่งอาจจะสับสนสำหรับผู้ที่ยังไม่มีประสบการณ์ ดังนั้นจึงมีคนคิดระบบประเมินสภาพแผ่นเสียงแบบตัวเลขขึ้น เรียกว่า "The 10-Point Grading System" โดยแบ่งระดับการประเมินออกเป็น 10 ระดับ ดังนี้
10 - MINT
9 - Near Mint
8 - Better than VG but below NM
7 - Very Good
6 - Better than G but below VG
5 - Good
4 - Better than Poor but below G
3 - Poor
2 - Really Trashed
1 - It hurts to think about it !!!
ซึ่งระบบตัวเลขนี้เป็นการนำเอาระบบอักษรมาขยายความให้ชัดเจน เพื่อการเข้าใจที่ง่ายยิ่งขึ้นนั่นเอง